Shane Taylor dla swojej roli - sanitariusza kaprala Eugena Roe - nauczył się mówić z akcentem Cajun.
Większość ról w serialu zostało obsadzonych ze względu na fizyczne podobieństwo. Frank John Hughes w roli sierżanta Guarnere'a idąc tym tropem postarał się nawet o charakterystyczną dla swojej postaci wadę zgryzu, objawiającą się wysuniętą do przodu żuchwą. Prawdziwy Bill Guarnere widoczny jest w ostatnim odcinku, wrażenie podobieństwa dzięki zastosowanemu zabiegowi jest zaskakujące.
Początkowo to Mark Wahlberg miał zagrać majora Richarda Wintersa.
Michael Fassbender początkowo brał udział w przesłuchaniach do roli porucznika Ronalda Speirsa.
W 1. odcinku zatytułowanym "Currahee" żołnierze Kompanii E oglądają film "Gilda". Szkopuł w tym, że film "Gilda" miał premierę w roku 1946, a scena seansu rozgrywa się w czerwcu 1944 roku.
W odcinku pierwszym, podczas sceny wykładu na ścianie możemy zauważyć różne elementy niemieckiego uzbrojenia. Jednym z nich jest karabin Stg 44. Niemcy zaczęli jednak używać go w walce dopiero w 1944 roku, a więc niemożliwe jest, by Amerykanie zdobyli egzemplarz tej broni w latach 1942-43.
W odcinku pierwszym, gdy żołnierze jedzą w stołówce "armijne kluski z ketchupem", w tle możemy zauważyć stojący pomiędzy stołami automat z Coca Colą. Jest to działający na monety model Vendo 39, który zaczęto produkować dopiero w 1949 roku.
W odcinku pierwszym, gdy żołnierze kompanii Easy jedzą spaghetti możemy zauważyć, że na zewnątrz pada deszcz. Jednak w następnej scenie, kiedy biegną na Currahee, ziemia jest sucha, zupełnie jakby wcale nie padało.
W odcinku pierwszym, gdy kompania Easy stacjonuje w Aldbourne, na kurtkach żołnierzy możemy dostrzec biały pasek z nazwiskiem każdego z nich. W rzeczywistości żołnierze nosili na kurtkach paski z nazwiskami wyłącznie podczas fazy szkolenia w Stanach Zjednoczonych.
W odcinku pierwszym, podczas jednej ze scen mającej miejsce w 1942 roku kapitan Sobel znajduje rdzę na bagnecie Liebgotta. Ten bagnet to model M1 z dziesięciocalowym ostrzem, który wszedł do produkcji dopiero w marcu 1943 roku. Wcześniej używano bagnetów model 1905 lub 1905/42, mających szesnastocalowe ostrza.
W odcinku pierwszym, kiedy Luz imituje głos majora Hortona by nabrać kapitana Sobela, możemy dostrzec odbijający się w hełmach żołnierzy mikrofon.
W odcinku drugim, przed atakiem na działa w Brecourt, sztabowcy oglądają lokalną mapę, na której zaznaczona jest "droga Collinsa". W rzeczywistości ta droga (i kilka innych) została tak nazwana znacznie później, w celu uczczenia pamięci żołnierza, który tam poległ.
W odcinku trzecim szeregowy Tipper oddaje dwa strzały ze swojego karabinu M1 do znajdującego się za apteką wychodka, jednak na ścianie pomieszczenia pojawiają się aż trzy dziury po pociskach.
W odcinku trzecim Blithe wstaje i oddaje 12 strzałów ze swojego karabinu M1 Garand bez przeładowywania, mimo że ten karabin mieści tylko osiem naboi.
W odcinku czwartym sierżant Randleman próbuje się odczołgać od jadącego w jego stronę uszkodzonego czołgu amerykańskiego. Podczas ujęcia pokazującego tył czołgu, po prawej stronie ekranu możemy dostrzec idących i częściowo schowanych w krzakach członków ekipy filmowej.
W odcinku czwartym szeregowy David Kenyon Webster spostrzega znak drogowy i mówi, że w Neunen urodził się Vincent Van Gogh. Naprawdę Van Gogh urodził się w miejscowości Zundert, a w Neunen tylko mieszkał w latach 1883-1885.
W odcinku czwartym Buck Compton i Babe Heffron grają w rzutki. Aby wygrać, Babe musi trafić "podwójną siódemkę". Rzuca i zaczyna się cieszyć z wygranej. Możemy jednak zauważyć, że trafił w potrójną siódemkę zamiast podwójnej.
Pod koniec odcinka piątego, kiedy Winters rozmawia z Nixonem, przyczepiony do jego pasa bagnet pojawia się i znika pomiędzy ujęciami.
W odcinku piątym, po pojawieniu się czerwonego dymu Winters zabija samotnego niemieckiego żołnierza, a potem oddaje jeszcze dziewięć strzałów ze swojego karabinu bez przeładowywania, mimo że w M1 Garand mieści się tylko osiem naboi.
W odcinku szóstym, kiedy Smokey zostaje postrzelony, mówi, że nie czuje swoich nóg. Sanitariusz Eugene stwierdza, że został sparaliżowany. Jednak później, gdy Smokey otrzymuje plazmę możemy zauważyć, że jego prawa stopa się porusza.
W odcinku siódmym, kiedy Lipton wciąga Luza do swojego okopu, na dole ekranu możemy zauważyć cień operatora kamery.
W odcinku siódmym Hoobler trafia jadącego na koniu niemieckiego oficera w głowę i zabija go. Podczas upadku z konia Niemiec gubi hełm i łapie się za głowę, jednak kilka ujęć później znów ma go na głowie.
W odcinku siódmym, podczas sceny w której Hoobler zabija niemieckiego oficera, stojący obok niego żołnierz trzyma karabin M1 Garand. Jednak w następnym ujęciu ten sam żołnierz trzyma karabinek M1, a kilka ujęć później, gdy niemiecki oficer upada na ziemię, znów karabin M1 Garand.
W odcinku dziewiątym podczas odprawy kapitan Nixon mówi żołnierzom, że Rita Hayworth wychodzi za mąż. W rzeczywistości Rita Hayworth była żoną Orsona Wellesa w latach 1943-1948, podczas gdy akcja odcinka rozgrywa się w 1945 roku.
W odcinku dziewiątym, podczas sceny rozgrywającej się 11 kwietnia 1945 roku kapitan Lewis Nixon mówi żołnierzom, że Adolf Hitler popełnił samobójstwo. W rzeczywistości Hitler zastrzelił się dopiero 30 kwietnia.
W odcinku ósmym, w jednej ze scen po patrolu szeregowy Cobb trzyma odwróconą dnem do góry butelkę wina. Widzimy, że jest ona pusta, jednak chwile później Cobb pije z tej samej butelki.
W odcinku dziewiątym, kiedy kapitan Nixon wchodzi do budynku poczty by odebrać swoje listy, nie ma ze sobą hełmu. Jednak chwilę później, gdy opuszcza budynek i czyta swój list widzimy, że już ma na sobie hełm.
W odcinku dziesiątym, kiedy kompania Easy wkracza do Berchtesgarden, w pierwszym ujęciu ukazującym białe flagi w oknie po lewej stronie możemy dostrzec operatora ręcznej kamery filmującego ekipę.
W odcinku piątym, gdy żołnierze kompanii Easy przepływają rzekę by uratować odciętych brytyjskich spadochroniarzy możemy zauważyć, że jeden z siedzących w łodziach żołnierzy wiosłuje, ale nie ma w ręku wiosła.
W odcinku ósmym Johnny Martin zostaje wybrany na dowodzącego patrolem. W rzeczywistości major Winters wyznaczył sierżanta Kena Merciera.
W odcinku "The Last Patrol" można zobaczyć, że mężczyźni myjący się pod prysznicem mają na sobie slipy, choć powinni być nadzy.
Film kręcono w Anglii i w Szwajcarii.
W ciągu ciężkiego dnia zużywano nawet około 14 000 sztuk amunicji.
10 część miniserii prezentuje 500 mówionych ról.
Tom Hanks, Steven Spielberg i Stephen Ambrose sprawdzili każdą linijkę scenariusza, aby był on zgodny z prawdziwym życiem żołnierzy kompanii E.
Premier Wlk. Brytanii, Tony Blair, osobiście poprosił Stevena Spielberga, aby ten nakręcił film w Anglii. W podziękowaniu reżyser zatrudnił syna Blaira jako gońca.
W trzecim odcinku, specjalista od efektów specjalnych zużył więcej sztucznych ognii, niż w produkcji "Szeregowca Ryana".
Na potrzebę filmu zdobyto, lub wytworzono 2000 Niemieckich i Amerykańskich mundurów.
Wszystkie 1200 strojów cywili było klasycznymi ubraniami z tamtej epoki.
Wszystkie odznaczenia użyte w filmie były albo prawdziwe, albo dokładnie zrekonstruowane. Począwszy od naszywki "krzyczących orłów" aż do znaczków "skrzydeł".
W 6 odcinku "Bastogne" las zbudowano na lotnisku używając prawdziwych drzew, 250 zostało wytworzonych komputerowo.
Ważnym zabiegiem było użycie manekinów napędzanych elektromagnesem, które można było ustawić w każdej pozycji trzymających sprzęt i broń.
Manekiny użyte w filmie były robione na podstawie tych z testów wypadkowych i miały identycznie ustawione stawy. Gdy manekin oberwał, mógł upaść tak, jakby upadł człowiek.
W ruchu cały czas było 5 kuchni, które wyżywiały ekipę.
Jednym z dostawców mundurów była polska firma "Hero Collection".
12-akrowa wioska na obszarze Hatfiield, w Anglii była stale przebudowywana, aby wiernie przedstawić jedenaście różnych europejskich lokacji .
W trzecim odcinku serii - "Carentan" - jedną z głównych postaci jest Albert Blithe. Zostaje on postrzelony przez snajpera w szyję, a w napisach końcowych do odcinka pojawia się informacja, że w wyniku odniesionych ran zmarł w 1946 roku. Taki przebieg wydarzeń podawali inni żołnierze z kompanii E, jednak okazał się nieprawdziwy. Po emisji serii członkowie rodziny Alberta Blithe ujawnili, że w rzeczywistości był on ranny w ramię, powrócił w pełni do zdrowia i powrócił do służby w 101 Dywizji Spadochronowej, gdzie wykonał m.in. 600 skoków spadochronowych. Zmarł w 1967 podczas służby w Niemczech. Został pochowany z pełnymi honorami wojskowymi na cmentarzu w Arlington.
Ponad dwa tysiące statystów brało udział w produkcji serii.
Pięśćdziesięciu statystów zostało przeszkolonych w obsłudze broni i w czasie trwania zdjęć grali niemieckich i brytyjskich żołnierzy.
Aktorzy przeszli wyczerpujące dwutygodniowe szkolenie na specjalnym obozie, w czasie którego uczyli się jak nosić mundury, musztry, a także taktyki pola walki. Uczestniczyli również w kursie spadochronowym. W czasie szkolenia typowy dzień zajęć trwał 16 godzin, z pobudką o godzinie 5:00, z obowiązkową poranną zaprawą wojskową (obejmującą m.in. bieg od 5 do 8 km) bez względu na warunki atmosferyczne.
W całej serii kwestie wypowiada ponad 500 osób, a asystuje im ponad 10.000 zaangażowanych statystów.
Podczas produkcji wykorzystano około 700 autentycznych sztuk broni i około 400 gumowych rekwizytów.
W scenie wyzwolenia Eindhoven w epizodzie 4, prawdziwy szeregowy Edward "Babe" Heffron jest widoczny na jednym z ujęć. Siedzi i macha flagą Holandii.
Podczas zdjęć patynowano wojskowe kurtki, które zostały użyte w filmie by wyglądały na znoszone. Pocierano je pumeksem, moczono w wodzie z bielinką i niszczono.
Pokrywanie terenu lasu ręcznie robionym śniegiem trwało 4 tygodnie. Zużyto go więcej niż na jakimkolwiek innym planie filmowym.
Zdjęcia do serialu kręcono od marca do listopada 2000 roku.